Мухаммадиев Фазлиддин

Душанбе, 2021. — 256 с. Повести «Дар он дунё» асари арзиши­нокест дар адабиёти муосири тоҷик роҷеъ ба фош кардани оинҳои фар­судаи ислом ва аҳкоми шариат.

Сталинобод: Нашриёти давлатии Тоҷикистон, 1959. — 193 с. Дар ин китоб чор очерк: "Раиси нав", "Муҳоҷирон", "Як рӯз", "Фаттоҳ ва Музаффар" ва ду ҳикояи нависанда: "Мактуби дӯст" ва "Савдои умр" ҷой дода шудаанд. Маҷмӯаи "Муҳоҷирон" китоби аввалини нависанда мебошад.

Душанбе: Нашриёти давлатии Тоҷикистон, 1964. — 136 с. Ин повести нависандаи шаҳири тоҷик Фазлиддин Муҳаммадиев аст, ки барои хонанда завқбахш ва хеле хонданӣ мебошад.

Душанбе, 1974. — 368 с. "Палатаи кунҷакӣ"-ро бозёфти насри имрӯзаи тоҷик мешуморанд. Асар имрӯзи мардуми моро дар бар мегирад, хидмати аҳли тибро тақдир мекунад. Муваффақиятҳои шоистаи одамони шӯравӣ ситоиш, камбудӣ ва норасоиҳои бадгуҳарон сарзаниш карда шудаанд. Носир Аббос барин мардумони росткору поктинат аз носозкориҳои ашхоси пастназар, ҳаромкор ва ҳаромхӯр дилтанг шуда...

Душанбе, 1961. — 112 с. "Тири хокхӯрда" дар адабиёти муосири тоҷик нахустин таҷрибаи асари детективӣ буда, ба мавзӯи кор ва ҳаёти ходимони идораҳои таъминкунандаи бехатарии давлат бахшида шудааст.

Душанбе: Адиб, 2010. — 240 саҳ. Мураттиб Абдулҳамиди Самад, Муҳаррир Гурез Сафар.