Айни Садриддин

Сталинобод: Нашриёти давлатии Тоҷикистон, 1958. Тартибдиҳанда А. Маниёзов. Дар ин маҷмӯа шеърҳои солҳои гуногун эҷодкардаи устод Садриддин Айнӣ ҷой дода шудааст.

Душанбе: Ирфон, 1984. — 432 с. Ин асар аввалин романи навиштаи устод Садриддин Айнӣ буда, доир ба зиндагии мардуми тоҷик қабл аз инқилоб сухан мекунад. Роман хонданӣ аст ва олами маънавии хонандаро боло мебардорад. Дар ин роман монанди Ёдгор ва Гулнор як силсила симоҳои рахшони адабӣ ба назар мерасанд, ки хулқу атвори умдаи тоҷиконро дар худ таҷассум кунонидаанд.

Душанбе: Маориф, 1978. — 168 саҳ. Дар ин китоб корномаи ду тан аз қаҳрамонони тоҷик - Темурмалик, ки ба муқобили муғулҳо ҷангидааст ва Муқаннаъ, ки бар зидди арабҳо мубориза бурдааст, дар шакли очерки адабӣ-таърихӣ фароҳам омадааст.

Сталинобод: Нашриёти давлатии Тоҷикистон, 1958. - 346 саҳ. Мухтасари тарҷумаи ҳоли худам. Ҷаллодони Бухоро. Одина.

Сталинобод: Нашрдавтоҷ, 1960. — 476 с. Дар ин ҷилд романи "Дохунда"-и устод Айнӣ ҷой дода шудааст.

Сталинобод: Нашриёти давлатии Тоҷикистон, 1960. — 632 саҳ. Романи «Ғуломон» — аз панҷ қисм иборат буда, бори аввал ба забони тоҷикӣ соли 1935 ба табъ расидааст. Ин асари ҳаҷман бузург аз манзараҳои ғуломфурӯшии ибтидои асри XIX сар шуда, то соли 1933 давом мекунад ва воқеаҳои таърихии зиёда аз 100-соларо дар бар мегирад. «Ғуломон»-и С.Айнӣ романи мӯҳташам (эпопея) мебошад, зеро...

Душанбе: Ирфон, 1961. — 386 с. Ин ҷилд повести устод С.Айнӣ "Марги судхӯр"-ро бо таҳриру иловаҳо дар бар мегирад.

Душанбе, 1963. — 296 с. Дар ин ҷилди Куллиёти устод Айнӣ "Аҳмади девбанд", "Моҳруй", "Колхози "Коммунизм", "Ҷашни таърихӣ", "Қаҳрамони халқи тоҷик Темурмалик" ва дигар асарҳои Асосгузори адабиёти советии тоҷик ҷой гирифтаанд.

Душанбе, 1962. — 434 с. Дар ин ҷилди Куллиёт қисмҳои 1-2-и "Ёддоштҳо"-и устод Айнӣ оварда шудааст. «Ёддоштҳо» беҳтарин намунаи насри муосири тоҷик буда осонфаҳм, равон, дилрас ва ҷаззоб аст. «Ёддоштҳо»-ро як навъ феҳристи тафсирии дигар асарҳои устод Айнӣ номидан шояд иштибоҳ набошад, зеро агар амиқ андешед, пай хоҳед бурд, ки устод воқеаеро ба таври муҷаз дар «Ёддоштҳо» оварда...

Душанбе, 1962. — 644 с. Дар ин ҷилди Куллиёт қисми сеюми "Ёддоштҳо"-и устод Айнӣ, ки "Дар шаҳр" ном дорад, оварда шудааст. «Ёддоштҳо» беҳтарин намунаи насри муосири тоҷик буда осонфаҳм, равон, дилрас ва ҷаззоб аст. «Ёддоштҳо»-ро як навъ феҳристи тафсирии дигар асарҳои устод Айнӣ номидан шояд иштибоҳ набошад, зеро агар амиқ андешед, пай хоҳед бурд, ки устод воқеаеро ба таври...

Душанбе: Ирфон, 1969. — 430 с. Ин ҷилд публисистика, мақола, хитобаву баённома ва очерку фелетонҳои нависандаро, ки солҳои 1919-1954 дар саҳифаҳои матбуот ва маҷмӯаҳои адабӣ дарҷ шудаанд, дар бар мегирад.

Душанбе, 1966. — 360 с. Ҷилди даҳуми осори устод Садриддин Айнӣ тадқиқоти таърихии нависандаро дар бар мегирад. Дар ин ҷилд асарҳои «Таърихи амирони манғитияи Бухоро», «Исёни Муқаннаъ» ва «Таърихи мухтасари халқи тоҷик» ҷой дода шудаанд.

Душанбе: Ирфон, 1964. — 376 с. Ин ҷилд монографияи устод С. Айнӣ " Мирзо Абдулқодири Бедил"- ро, ки соли 1954 ба чоп расида буд, дар бар мегирад.

Душанбе: Ирфон, 1976. —817 с. Луғати нимтафсилии тоҷикӣ барои забони адабии тоҷик асари лексикографии устод Садриддин Айнӣ буда, барои таҳияи он муаллиф заҳмати фаровон кашида буд. Ин асарро аз рӯи мусаввадаҳо мураттибони куллиёт тартиб дода, дар ҷилди 12-ум ҷой доданд.

Душанбе: Ирфон, 1977. — 432 саҳ. — (Дар ин ҷо то саҳ. 162). Ба чоп ҳозиркунанда Камол Айнӣ. Ҷилди 13-и куллиёти Устод Айнӣ аз ду қисм иборат аст. Қисми якум «Восифӣ ва хулосаи "Бадоеъ-ул-вақоеъ"», қисми дуюм тарҷумаи романи «Моҳак».

Душанбе, 2005. — 276 с. Ҷилди 14-и Куллиёти устод Айнӣ асари "Таърихи Инқилоби фикрӣ дар Бухоро"-ро дар бар мегирад.

Повест. Муассис ва роҳбари барнома Ираҷ Айнӣ. — Душанбе: Истиқбол, 2010. — 56 саҳ. Повесть «Мактаби кухна» была написана в 1936 году основателем советской литературы Садриддином Айни. Впервые в свет эта книга была выпущена государственным издательством Таджикистана в 1950 году. В 2010 г. повесть таджикского советского классика Садриддина Айни «Мактаби кухна» («Старая школа»)...

Душанбе: Адиб, 2010. — 220 с. Қиссаи «Марги судхӯр» аз тарафи суханшиносони ватаниву хориҷӣ чун қуллаи баландтарини ҳаҷви бадеӣ дар адабиёти давраи нави тоҷик эътироф шудааст. Умед аст, ки чопи илмии қиссаи арзишманди «Марги судхӯр» таваҷҷӯҳи мутахассисон ва доираи васеъи хонандагонро ҷалб менамояд.

Душанбе: Адиб, 2010. — 448 с. "Намунаи адабиёти тоҷик" асарест, ки бо нашри он устод Айнӣ адабиёти тоҷикро ба оламиён муаррифӣ намуд. Ин асар дар таъсисёбии Ҷумҳурии Тоҷикистон нақши намоёне дошт ва имрӯз ҳам аҳамияти таърихии худро ҳифз кардааст.

Москва: Центриздат народов СССР, 1926. — 625 с. Бо муқаддимаи Абулқосим Лоҳутӣ. Асари муҳташам ва воқеан наҷиби Садриддин Айнӣ аст ва намунаи осори адибони тоҷикро аз соли 300 то 1300-и ҳиҷрӣ фаро мегирад.

Москва: Центральное издательство Советских Социалистических Республик, 1926. — 622 с. "Нумунах-и адабийят-и таджик" ("Собрание произведений таджикской литературы") представляет собой сборник из поэтических работ таджикских поэтов Средневековья, начала Нового времени и современной эпохи. Составителем и редактором сборника был Садриддин Айни (1878‒1954 гг.), почитаемый в...