Лермонтов Михаил. Замонамиз қаҳрамони

Ношир келтирилмаган.Лермонтовнинг шоҳ асари бўлмиш «Замонамиз қаҳрамони» романида ҳам жамият ва шахс муносабатлари асосий ўринни эгаллайди. Ундаги бош қаҳрамон Печоринни Оврўпа адабиётидаги машҳур бадиий қиёфалар тизимининг давоми дейиши мумкин: Шатобрианнинг Ренеси, Гётенинг Вертери, Байроннинг Дон Жуани, Бальзакнинг Растиньяки, Пушкиннинг Онегени унинг салафларидир. Печорин ақлли, билимли, истеъдодли, соғлом, иродаси кучли инсон, лекин у ўзидаги бу фазилатларнинг бирортасини рўёбга чиқариш учун мавжуд жамиятда имкон тополмайди, умрини буюк ишларга бағишлаш ўрнига «эрмакка писта чақиш билан шуғулланади», контробандистларга алданади, қарта ўйини, аёллар, дуэллар билан вақтини ўтказади.