Китоби дарсӣ барои синфи 10. — Душанбе, 2007.
Дар таълифи ин китоб имлои исмҳои хос, хусусан ному насаби адибон таҷдиди назар карда шуд. Яъне, ба ҷои Абў-Абдуллоҳ-Абўабдуллоҳ, Насриддини Тўсӣ- Насируддини Тўсӣ, Абдураҳмон -Абдурраҳмон, Ҷалолиддин-Ҷалолуддин, Шервон-Шарвон, Ҳаҷвирӣ-Ҳуҷвирӣ, Хисрав- Хусрав ва ғайра навишта шудаанд.
Адабиёти иловагиро алоҳида, дар интиҳои китоб низ ба ду қисм ҷудо намуда, онҳоро вобаста ба асрҳо пешниҳод намудем, яъне аввал нусхаи асл-осори адибон (сарчашмаҳо) ва пас аз он асару мақолаҳои илмӣ-тадқиқотӣ ҷой дода шуд.